Bir öğün yemek
Bir öğün kasvetle doyuyor karnım
Her lokmama yoldaş su oluyor.
Gün doğumlarını düşlüyorum seni
Sonbahar sabahları saçlarına sığınıyorum.
Ellerim cebimde
Cebim kalbim gibi delik
Ellerin, ellerin ısıtıyor nefesimi
Gözlerin martı gibi telaşlı, bana uzak.
Yalnız akşamlarda buluyorum seni
Kaybolmuş gezerken hayallerde
En karanlığında gecenin
Yoluma düşüyor ışığın.
Gözlerim nasır bağlıyor ağlamaktan
Kaç kış geçti senden uzak
O kahve rengi pardösün
Kokusu ta ezelden bana tutsak
Sığınmak istiyorum bir ormana
İki serseriyiz birbirine uzak
Bir fotoğrafın var şimdi bende
O bile bana küskün
Bir yanağını görüyorum
Bir de saçlarını…
Hapsoldum sana
Dünya yedi tekmil tek kıta
Yer gök yedi kat
Ben yetmiş yedi cihan arkanda.
Başıma dert almışım
Sevda dünyada sırra kadem basmış
Rengi solmuş bir resminden başka
Bir de ismin kalmış bana.
Avunmak bir çocuğun uykusuyla
Sana benzeyen
Çocukların nefesi var dünyada.
Biliyorum şimdi sen dönmezsin
Ben gitmem.
22:50/23.09.20
Cem İLAN
İletişim
Yazar: tolaz85@hotmail.com
Editör: editor@objedergi.com
Yazarın yayınlanmış eseri: Kalbim Şark Cephesi
